
¡Vaya día de mierda!
Hace muchos años que las uvas se me atragantan. Cuando todo el mundo parece feliz y brinda por un nuevo año, a mi me entra una tristeza infinita. Tristeza por lo que perdemos, por lo que nunca volverá. Es como el morir. Irremediable. Así que estoy de luto durante todo este 31 de diciembre que dicen dura un segundo más por no se qué ajustes horarios.
Hoy es un día de despedidas. De decir adiós a nuestros recuerdos de tiempos más recientes que en poco se convertirán en pretéritos.
5 comentarios:
Sí, esto es el Fin del año, pero no el fin de la vida. Y la mejor edad, es estar vivo.
Feliz 2009.
Concordo co gato... por primeira vez na vida...
Pode ser a primeira. ¡Pero non ha de ser a última!
Triste comentario teniendo en cuenta lo bien que te sienta el rojo.
A min entristéceme o nadal polo que ten de pretérito, de vello, sempre tratando de repetir aquel recordo feliz dos outros, dos que foron sempre máis felices antes... Reunións que remataron antes de empezar porque sempre está detrás a sombra de que será a última... Pero houbo un tempo no que o nadal era maxia e Papa Noel asomaba detrás de cada sombra...
Un bico enorme por un ano novo ben Novo!!!
Publicar un comentario